cana geliyor en ağır eskitilen kış
sesine sarılıyor taze cenin
suyu okşadı biri
taşı unuttu
toprakla sınanırdı bahar
bilmiyor nasıl soyunulduğunu
bir başkası var daha
o değil
içimizde bir yara küstüren
bayrak açıyor sus’a
veresiye defteri tutuyor
ontik hesaplaşmayla
az şey mi bu!
tam sırasıdır
:
tabula rasa!
(22 Ağustos 2007) - 6. Dekad, HAYAL Yay. Ocak 2008, s. 81
Naime ErlaçinKayıt Tarihi : 27.8.2007 17:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
-
kış
ses
su taş
toprak ve çıplaklık
5 ve 6. dize, birlikte, ilk 4 dizenin kendi içindeki tüm anlamından az da olsa farklı şeyler çağrıştırdı
Locke ve Hume okumalıyım, değil mi? sofinin dünyasına bir bakmalı önce
tebrikler abla
bu görüşlerimle de sentezleyerek, şiire yukarıdan bir bakışla genel, tüm birgörüşümü daha yazacağım
TÜM YORUMLAR (3)