Tablolar Sırıtıyor Şiiri - Ahmet Keleş 2

Yenik düştüm binbir zorlukla kazandıklarıma
Çok mu geç kaldım, yoksa gözümden mi kaçtı?
O yalnız sokak lambaları ne zaman sönerdi o mevsimde?
Sahi ya, saat kaçtı?

Gözlerimle ufukta kaybolan gemileri izleyip,
Elimde bir simitle bankta otururken.
Seni düşünmemeyi başardığım bir kaç saniyede,
Biraz da kendimi düşünürsem,
Belki de o zaman denizin rengi kararır.
Gökyüzü bembeyaz kesilir.
Algılarım karışır algılarına.
Oturduğum ahşap bank,
Hep masa olmak ister,
Ben bir kaç saniye kendimi düşünebilirsem.
Güzel resimlere bakarken iç çekmezsem eskisi gibi.
Artık neşemi kaybettiğim tablolar bir bir yüzüme gülebilir.

Kendimi uzay boşluğuna bıraksam rahatlar mıyım?
Bilmem?
Ben üstün körü duygulara kötü duygular besliyorum.
Bir harf kadar keskin hisler içindeyim.
Canımı çıkaracak tanrı henüz doğmadı,
Doğmayacak.