Tablo Şiiri - Arap Kurt

bir beyaz kağıda nakşolmuş hayat
izleri belirgin
gerçekler göz önünde
insanlar diri
insanlık ölgün

siyah çekirgeler
durdurak bilmeyen cambaz
yusufçuk kuşları sükut etmiş resimde
kelebek tadını çıkarır yaşamın
içtiği sular ölüm ateşini söndürmese de
uğur böceği uğurunu omuzlamış götürür
kim bilir kime
nereye bilinmez

gün doğar güvercinler yayılır gökyüzüne
yol uzun,kanatların gücü kadar güçleri
gün batar hayatta kalan döner geriye

karıncalar hüzünlü kadınlar gibi
kederinin içinden geçip, ilmek atar kadere
göz nurunu
gömerken toprağa

kertenkele dört elli
sarmaşık olur tutunur duvara
tırpanın hışmına uğrayan otlar
yeşilin siyah tonunda

bir şeyleri kesik atmak isterken
kanatları kırılır makasın
inceldiği yerden düğüm atar gizli bir el
dere, tepe
yokuş ve iniş
aynı yede birleşir bütün patika yollar

ki;
çıkmaz sokaklar
şehre düşman eder beni
yüksek binalara baktıkça başımda ağrı
mide bulandırır
o kahrolası koku

*"Ne güz ne sarı renk bu göçü anlatır
Bu kan rengi bu kıpkızıl öçü anlatır "

bilgeler derin düşüncelere dalar
vurgun yer her defasında

ey büyük Allah'ım
hikmetine sual olunur mu?

gördükçe
düşündükçe yorulur
kahrolurum
zalim bir adım atmaz geriye
vazgeçmez zalimlikten
kılıktan kılığa giren de
yaşayan da
ölen de insan

(kafamıkurcalayanlar)