Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Karşısına her geçen kişinin, gözü deydi
Her kez fikir yürüttü, tablonun sırrı neydi
Tablonun direnişi, zamana boyun eydi
Şimdi bi çare kaldı kondu tozlu raflara ....................yüreğinizin sesi gür olsun nicelerine SERPİL hanım
anıların tablosu... rengi solmuş olsa bile.. hep baş köşede durur... her renk başka bir hikaye...
güzel şiirinizi ve şiir yüreğinizi kutluyorum...
Sevgilerimle..
İçten samimi yorumunuza çok teşekkür ederim Canan HANIM'CIĞIM.SEVGİLERİMLE...
her bakışta farklı bir anı hatırlatan anılarla dolu bir tablo yokluğu bir şey ifade etmez belki ama varlığı çok kıymetli olmalı güzel bir şiirdi kutluyorum saygılarımla
Evin en güzel bölümü misafir köşesidir. Bu köşenin en özel yerinde yerini almışsa her zaman bakılan tablo, özde "atıl" değildir, muhakkak. Yüreğinize sağlık.
Gerçek düşüncenin gerçek şiiri. tebrik ederim. selam size.
Çok teşekkür ederim Nazır Bey.Saygılarımla
Her ne kadar atıl durumda olsa da, misafir köşesinde durduğuna göre çok kıymetli......
Kutluyorum Serpil hanım bu güzel ve anlamlı şiirini...Sevgilerimle...
Çok teşekkür ederim Güner Hanım. Sevgi ve saygılarımla
Tablosu felsefi otursa da söylem şiire düşüyor...Kutluyorum, saygılarımla...
Teşekkür ederim Bülent Bey.Saygılarımla
"Sevi Tablosu" ama, adı..
Atıl olmaması daha mantıklı...
Şiire ilham ve tema olması da kuvvetlendiriyor "atıl olamayacağı" görüşünü..
Kurşun kalem çalışması, kenarları ıslak ve bu yüzden kırışık.. olsun..
Değerini azaltmıyor yıpranmışlık, anıların..
Tebrikler güzel şiire Serpil Hanım..
Şiirin içinden yorumunuza çok teşekkür ederim Mustafa Hocam. Saygı ve selamlarımı sunarım.
Bu şiir ile ilgili 18 tane yorum bulunmakta