Tablo Şiiri - Hüseyin Özdemir

Her akşam kızıl ufuklara
Binlerce mektup yazarım
Resmini çizerim kocaman mavi bir tuvale
Bazen saçlarını tarar gül takarım
Bazen kırmızı yaban gülleri dudaklarına
Yaklaşan karanlığı kovarım içimden
Bazen alevler serperim
Masum bakışlarına yeniden
Sarınca üşümüş bir ölüm ufukları
Kırarım zincirlenmiş umutları
O zaman buğulanır gözlerim
Kızarım tabloya
Fırçalarım sert dalar tabloya
Çizerim,tuvalim maviye çalar
Çizerim güneşi en ortaya
Çevresine yıldızları
Çizelim darılmasın ay dede
Çizerim geceler olmasın diye
Campenella’nın güneş ülkesine
Thomas more’un ütopyasına özenirim
Yeniden çizerim dünyayı
Güneşin en ortasına

1988