Tabirin İşareti Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Yüreğinin tepesinde yine o yerde
Kayalıklarına tutunuyor ellerim
Bir gidip bir geliyor titreyerek.
Ne yana dönsem, ne yana baksam
Sağım, solum uçurumun d/iplerinde.
Bir yanı başımda oğlum derin uykularda.
Çok korkuyorum, düşecek, düşeceğim diye
Etrafını sık sık kolluyorum, örtüyorum
Biz'sizlikten ben'sizlikten üşümesin diye.
Diğer yanı başımda annem, sessiz, sedasız
Sizi seyrediyor, yanındaki beni unutmuş gibi.
Ben ise yüzüstü uzanmışım boylu buyunca
Duvarın üstünde dayalı başım, naaşım.
Sen ise, yine simsiyah giyinmişsin.
Elindeki mikrofonda sana eşlik ediyor.
Etrafındaki engellileri görür gibi olsam da
Gözüm hiçbir şeyi görmüyor, duymuyor
Senden başka sen bile dudaklarını oynatıyorsun.
Bir ara boşluğun doldurunca yine o tepeyi
Sarsıldı ruhunun bedeni uçurumlara itilirken
Varlığımı fark edip, bana doğru geldiğini görünce
Yine ölmemek için, oyalanacak bir şeyler aradım.
Oluğa biriken sudan kalp yetişti imdadıma.
İçindeki rengarenk mandallar, gökkuşağından koparılmışlar.
Kipriklerime astığın ağıtları içime akıttığım öğretilmiş.
küçük bir kız çocuğu gibi, başladım mandallarla oynamaya.
Sen ise yanıma oturmuş, beni seyrediyordun kara kara.
Sen bilmezsin, siyahı sana ne çok yakıştırdığımı
Senin için karalar bağladığımı.
Rüyalar hayra yormuyor siyahı...