Bir deli rüzgar sen
Ben savrulan kar taneleri
Öyle esiyorsun ki
Dağıtmak yerine
Topluyorsun beni
Duydum ki
Usta değil
Saz her elde her nefeste
Ustalık
Mahir el ile dile
Can veren can yürekte
Hiç kimse hatırlamadı
Yaşamla nasıl tanıştığını
Bildikleri anlatılanlardı
Ve hiç kimse anlatamadı
Yaşamdan nasıl ayrıldığını
güneş batımında kızılca kıyamet kopar
ufkundaki değişimin hüznünü özümseyip
gecenin gizemine saklar çığlıklarını deniz,
ay gölgesindeki sevişmelere aldırmadan
güneşten çaldıklarını dağıtır karanlığa
Çok seviyorum
Ağaçları ve çiçekleri
Kavgasızca yaşıyorlar
Koskoca ormanda
Aynı yerde ve yan yana
Özgürce ve dostça
Sevmek insancadır
Okumak, yazmak, konuşmak gibi
Aşk insancadır
Sevgi, dokunmak, yaşamak gibi
Kızılca bir kıyametidir kopan
Arsız kelimelerin çığlığında
Feryat figan
Kayboluşun
Yok oluşun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!