Tabiptir gözlerin ama deva uykudadır

güller bahçesinde rüyada gönlüm
tutup bıraktı diken bahçesine
cehennemi cennetle bir gördüm

uyandı aklı sabahların
uyandı nişan almış
vurulan parmaklarım
gölgesine sığınmış
tüm sığınakların

uyandı başka bir mevsim
olmayacak zemheri tarlasında
ayaklarım

kirli bir tahtada
bitmek üzere
bir tebeşir
ucu ucuna yetişir

çölde mağrip
yolda meşrık
uyandı serap
leyla uykudadır

ispatlamış rüşdünü kelimelere dudakların
bıçaklar kesilir iplere
demirler bükülür
vurunca kanatları tellerinin
sayha uykudadır
dalmıştır bir kere

uyandı merhalesi pejmürde ziyan atlasımın
uykusu kandı
doydum diyerek kalktığım sofraların

sen, koy o buseyi
ilişmez kimseye karanlığım
benim mi sanırısın yalnız
benimle birlikte bir öte dünya uykudadır

mahzeninde yetişir güvercinleri çiçeklerin
bir ilmekle boğaza bağlanan çemberin
içinden şiirler geçer şehirlerin
kimi sığ çok
bazısı da derin

uyandı kırıldı zemin
düşünce tambur
uyandı acem şiran
uyandı neva

tabiptir gözlerin ama
deva uykudadır.