Tabip Şiiri - Emre Adalar

Yanlış zaman, doğru insan sandım.
Acına ortak oldum, bilmem derdine derman.
Nasıl oldu da aldandım, bana değil kendine gülüşüne?
Azı çok saydım, kısayı uzun; kendime değil başkasına.

Tabip değildim, tabibin oldum anlamadım bir anda.
Sevgimi, duygumu ilaç ettin, kanayan yarana.
Ben konuyu fazla yanlış anladım,
Meğersem sevilmemiş, işimi yapmışım.

Yaralı gönlün iyileşti, taburcu oldun yanımdan.
Neden daha iyileşirken gittin seni yaralayana?
Tabibin suçu, işini iyi yapması dedin.
Çektin gittin, hiçbir şey olmamışçasına.

Var git, uzak ol benden, sevgimden.
Artık hiçbir şeyinim, duygularım bitti.
Kullandın beni, sana olan sevgimi.
Umarım çekersin sen de benim gibi.
Hiçbir tabip bulamaz derdine benim gibi çare.
Dön gel, iyileşme umuduyla tekrardan.
Umduğunu bulama, var git seni yaralayana.
Ne tabip kaldı artık ne de hasta,
Soldu hastane çiçekleri koynumda.