Tabiattan ibret Şiiri - Şair Mustafani

Tabiatta her lahza
Olaylar olur kaza
Var çok olay şuurlu
İlgisiz us kusurlu
Ateş böceği doğdu
Bilmez niçin oldu
Var nur gibi lambası
Nedir bunun gayesi.
Aklına erdiremez
Allaha da veremez
Neler var daha neler
Tabiatta ibretler
İbret al şu civcivden
Doğmaz kendiliğinden
Dünyadan haberi yok
Marifetleriyse çok
Deveye bak eğridir
Her şeyiyle bellidir
Çöle göre ayarlı
İnsan çok yararlı
Heybetli dağlara bak
Üstünde çoktur kaynak
Karınca bak çalışır
Niçin böyle yarışır.

Fakat nasın iblisi
Yoktur onun gibisi
O herkesi kandırır
Cahil aklın çaldırır
İşte inkarcı olan
Ve aklını çaldıran

Fakat şeytanı bilen
Kötülükten çekinen
Şeytanı görebilir
Tam doğru yolu bilir
Her şeyden ibret alır
Pak aklı aydınlanır
Bilgili sezebilir
Şeytanı ezebilir
İyilik onun yolu
Gönlünde sevgi dolu
Kötülükten men eder
İyiliği emreder
Çıkmaz tek doğru yoldan
Allahı razı ondan
Hiç bilenle bilmeyen
Bir olmaz dinlemeyen
Akıllı isen dinle
Dediklerimi belle
Tabiattan ibret al
Bak güzelliğine dal
Canlılar niçin yaşar
Cevabını bul başar
Her şeyin gayesi var
Allaha perde duvar
Sen bunları bilesin
Vuslatına eresin

Allah bes baki heves
İnan ona al nefes
Allah adın an daim
Eylesin seni kaim
Allah tevhidini
Öğren kendi dinini.