Tabiatın Sırrı Şiiri - Önder Karaçay

Bizden önce yaşamış insanlar gibi olsak tabiatı onların gözüyle görsek muhakkak bugün ki gayri sükunet içinde olamazdık..!

Onlar kendilerine; güneşi, ayı, dağı, taşı, bulutu, bir başka canlıyı, babalarının hayrına Tanrı olarak görmediler.
Onlar tabiatta saklı sırrı bizden daha iyi anlamış insanlardı.

Bugün biz hiç bir emaneti koruyamayacak kadar çaresizlik içindeysek tartışmamız gereken bizim insan olup olmadığımızdır.

Soruyorum tüm insanlığa; tabiatı tamamen yok edeceksek gelecek kuşaklara ne bırakacağız?

Buna hakkımız var mı bizim?
Bizden öncekiler neden bu hakkı kendilerinde görmediler?

Neticesi olmayan hesaplar içinde boğuluyoruz!

Farkında mıyız?

Hangi ilim, hangi bilim, hangi değişim, hangi kitap, hangi şiir, hangi devlet tabiatın muhteşem
manzarasından daha değerli ve önemli olabilir?
Tabiatı hiçbiri koruyamıyor ve tahribatı önleyemiyorsa...!
Buna rağmen burnumuzun dikine dikine gitmeye devam ediyorsak,
Bunun farkına varabilir miyiz?

Dünyada şu anda yaşayan insanlar içinde kaçı başını çevirip doğadaki güzelliklerin ve doğayı tahrip ederek yok edenlerin farkında...!
Farkında olduğu için mi bu kadar vahşet yaşanıyor?
Herkes her yaşananın bal gibi farkında olmasına rağmen bu gaflet ve delaletin üzerine anlamsız bir bakışlar serpiyorlar.

Denizin ortasında teknesi ile gecenin kaçında balık avlayan balıkçıların yorgunluğunu,
Bir ağacın dalında öten kuşun sesinin yankısını,
Şırıl şırıl akan bir derenin suyunu,
Yerde rüzgarla sürüklenen bir yaprağı aydınlatan o sır ve ışık değil mi?

Oysa ne kadar masum bir yüzü var,
Ne için savaşıp öldüğünü bilmeyen askerin,
Çöpte gıda arayan açın,
Aynı gecede ışığı penceresinden içeri çeken bahçeli bir evin...!

Bizler her gördüğümüz ve yaşadığımız fenalığın ve rezaletin bir parçasını içimizde taşıdığımız şeytandan vazgeçmedigimiz,
Yüzümüzde taşıdığımız maskeleri indirip sıyırıp atmadığımız,
Ve kabullendiğimiz müddetçe kaybeden bizimle birlikte, çırpındığımız çocuklarımızdır...!