Tabiatın Rolü Şiiri - Korkmaz Gülcan1

En güzel komşu kızlarının gözlerindedir yaprakların yeşili,
Güneş bugün yeni esvaplarını giymiş duruyor
Belli ki tabiatı o da kucaklıyor.
Sonbahara bürünen ağacın kolları üzüntüyle yapraklarını soyuyor
Belli ki ayrılı o da biliyor
Toprağı avuçlayan bir el ve minicik parmaklar
Tarla yağmurunu bekliyor
Güneş kavuruyor açık benzimi
Anladım bir bahar başlıyoı şimdi
Giyiniyor yeşillenen tomurcuklar yeşilini
Al al oluyor gelinlik kızların gelincikleri
Kuşlar uçuşuyor gökyüzünde
Müjdeliyorlar baharın gelişini
Islık çalıyor uğultu tepesinden bir rüzgar
Ne matemi anıyor ne de yaşıyor kuşlar
Hani neşeli bahar günlerindeki cıvıltılar
Belli ki anladılar bu ayrılığın vakri ne düğün var ne cenaze evi
Dağlar duvağını indirdler ve uzanıverdi bereketli topraklara beyaz örtüler
Ne baharın cenazesidir bu
Ne de şık bir kış düğünü
Ne yaparsın sen ey kardeş
Bu da tabiatın bir rolü…