Tabiatın Koynuna Terkedin Beni

Ne gelen baharın, ne açan güllerin anlamı var.
Uzak bana kara yellerden arınmış, sıcak güneşler.
Rengarenk çiçeklerde uçuşan kelebekler mutsuz.
Sensiz tadı yok baharın, bülbüller suskun.
Elveda demeden geceye, güneşim sönmüş.
Derin izler kalmış yaramdan, boynum bükülmüş.
Al üstüne kara bağlar mevsimler, çaresi yok derdinin, ölür desinler.
Benim derdim şu dağlara taç olur, dumanı bitmez.
Ardına yol düşmez, geçit vermez, kervanım gitmez.
Şahin olup varıp çıksam engine, bulutlardan yön bulunmaz, kalırım.
Artık iflah olmam ben bu dertten, baharı görmeden şurada ölürüm.
Rengi Erguvani, o karşıda mor dağlara gitsinler.
Ağacı tek, çiçeği bol, bir tepeye gömsünler.
Ne ağlayanım olsun ne de gülenim, tabiatın koynuna terk edin beni…