Tabiatın Deveranı... Şiiri - Yusuf Mansız

Zikir eder dalları kuşlara has rakseder
Serçenin duasıyla bade şerbet oluyor
Dalda filiz Allah der serçe ile rakseder
***Koparır nidaları dalları parçalıyor
***Her dalda ayrı zikir ormanı İnletiyor

Ağacın figanından ruhu şişleniyor
Köküne İniyor bak dibe zalimce hücum
Membağını yalıyor nasıl da kemiriyor
***Çatlatıyor bedeni kırılıyor ortadan
***Yatıyor yerde aman yırtılıyor ortadan

Toprağını sıksam ben anda abdest alırım
İmandan imkan doğar meydan okurum nefse
Yararım zeminini mehşere yol alırım
***Haşerattan şecaat neşrolur yeryüzüne
***Neşriyattan mevzuat haşrolur yeryüzüne

Esiyor yapraklara ruhu okşar esinti
İman akıtır damar toprağa boşaltıyor
Dövüyor yüreğini yıkar tüm necaseti
***Hak geldi huzuruna batıl bertaraf oldu
***Sanatına muayyen kafiyeler aşk doldu

Müpteladır kaleme mürekkebin akışkan
Çatallanır boğazı serçe inceden okur
Ağaçkakan deliyor naçiz bedeni safkan
***Sallıyor zemini gök çalkalıyor imanla
***Boşalıyor şefkati asumandan imanla

Serseri rüzgarların savuruyor toz toprak
Yatık ağaç kalkmaz mı çağırıyorsa aman
Vakit geldi mi artık kan revan olmuş toprak
***Perçinlemiş nefesi kaskatı bedene vur
***Şanlı toprak uğruna ey gafil imana dur

Damla damla akıyor kan çatlamış bedenden
Su mu kan mı anlamam nasıl da filizlenir
Şanlı iman dillenir nice nesil bedenden
***Sağ olsun fikirlerim filizlenir İmanla
***Hicrana boyalıdır can dirilir İmanla

04.01.19 Yusuf Mansız