Tabiatı İçen Annem Şiiri - Cemil Aytekin

Hayattaki en sevdiğim
Bana en çok bakan annem
Ömrü çalışmakla geçti
Yüreğimi yakan annem

Çocukluğun nasıl bilmem
Genç kızlığın pek düşünmem
Evlendiğin günü saymam
Bizim evi diken annem

Gerdek günü perde yoktur
Her tarafta pislik çoktur
Ekmek yoktur, karın açtır
Çileleri çeken annem

Sülalenin yardımcısı
Çoktur kardeşi bacısı
Yüreğinde çok acısı
Herkeslere yeten annem

Üç çocuklu kadın yalnız
Baba gurbet elde gamsız
Çoluk çocuk hep öğünsüz
Günü güne eken annem

İnek bakmak, su sulamak
Ekmek yapmak, çocuk bakmak
Gençliğini hep harcamak
Bellerini büken annem

Oysa seversin gülmeyi
Hoş sohbeti, eğlenmeyi
Konu komşu gezmeyi
Bizde en çok bilen annem

Ağaçları pek seversin
Ölmesem yapicam dersin
Hiç durmadan bağ gezersin
Rüzgarlarla esen annem

Esen yelle konuşursun
Bulutlarla uçuşursun
Sularla hep buluşursun
Tabiatı içen annem

Yılar yılı geçti böyle
Bir gün için derdin söyle
Allahım anama ömreyle
Bazen candan bıkan annem

Ömrümce hep uzak kaldım
Hep iyiyim sesin aldım
Memlekete sana geldim
İçimden hep geçen annem

Cemil’in der yaşayalım
Ayrılığı boşayalım
Sevgimizi taşıyalım
Gözlerimde tüten annem