Toz ve duman
Ne umman ne asuman
Görünüyor
Bir yanlışlık bu
Fotoğraflarım siliniyor
Yüreğim bölünüyor
Sabahların ışığı sönüyor
Dünya yine dönüyor
Lakin ben kendi etrafımda durdum
Bir yolun üzerine oturdum
Konuşmak bu denli zor mu?
Taşlarla
Nasihat vermek yok, ders vermek yok, neden ve niçin yok
Sadece yüzümün aynadaki yansıması
Kendini sorgulamaktan başkasını yapamıyor
Kelimelerim asılı kaldı bahar dallarında
Onlar da konuşmuyorlar, şiirlerimi katleden sebebe lanet olsun
İçimdeki çocuklar sokaklara dağıldılar ama konuşmuyorlar
Sessizlik işkencesi
Akan sular dursun, yağan yağmurlar yok olsun
Yüreğimi çöl ettiyse sevgi
Sevgi bu bahar günü yalnız kalsın, toprağın koynunda boğulsun
Tabiat benden daha yüce aşklar doğursun
15.Nisan. 2011
Kayıt Tarihi : 15.4.2011 16:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yürüdüm ayna zamanda
İki kapılı bir handa
Gidiyorum gündüz gece
veysel şiirinin ,sessiz sakinliğine ilerliyormuş gibi geldi bana finale doğru şiir
TÜM YORUMLAR (1)