Tabiat Anaya Şiiri - İsmet Develioğlu

Tarlalar sürüldü, anız yakıldı
Turaçların yuvaları yıkıldı
Dört bir yana ot zehiri sıkıldı
Tibiliye sığınacak dal yoktur.
***
İbikli çavuşlar küstü gelmiyor
Sığırcıklar gökte cümbüş kurmuyor
Allı turna nağmeleri vermiyor
Leyleklere konacağı göl yoktur.
***
Baksana zıppandan var mı bir eser
Büksüz yerde gazal ahmet ne gezer
Bir kaç kuş görsen de ötmeyip susar
Sökün sökün balık gelen sel yoktur.
***
Irmağına kelepçeler vurdular
Azgın sularını senden aldılar
Yaz gelince bir damla su saldılar
Arıcıklar tuttuğumuz yar yoktur.
***
Tabiat anayı küstürdük bize
Baharı görmeden eriştik yaza
Hasret kaldık suda ördeğe, kaza
Yuvalar boş, içlerinde fol yoktur.

28.2.2016
22.41

Yar: ırmağın coşkun sularının etrafını yıkarak oluşturduğu yamaç veya uçurum.
Biz çocuklar o yamaçları delerek yuva yapmış olan arı kuşlarının deliklerine ayna tutup arı kuşlarını yakalardık.