Tabiat Şiiri - Hasan Ocaklı

Tüm uykusuzluklarımın çatısından
Düşen kara kara günlerdir aslında.
O tek gözlü ejder gibi zamanlar
Püskürüyor yıldırımlar, fırtınalar.

Açlık, aşırı doyumlulukmuş meğer
Bir başka açlığa hayallerle fişli.
Bir fanatiklik, sollamalar, sahneler
Medeniyet giysisi altında gizli.

Hayat ki yüksekten haykırıyor yine:
Var yere düş, dize düşme böyle önünde!
Ki Hamlet bile güler kendi sesine:
''Olmak ya da olmamak! '' Niçin
Hangi günümde?

Ne garip! ''Nükleer çağın oğlu''
Dünya, kibar ve serçe huylu.
Sen ki -Adalet savuncusu- insanı
Muttlu günlere götürüyordun hani?

Ben kabul edemem zincirli bir özgürlük
Ve hayattan edilmiş bir hayat.
Damarlarımda taşıdığım cevher: Türklük
Ve kendime özgü bir tabiat.