Tabiatın güllerine,
Ağaçta bülbüllerine,
Bahçedeki meyvesine,
Bakmaya doyum olur mu?
Dağlarda öten kekliğe,
Bahçede mor menekşeye,
Dam başında saksağana,
Bakmaya doyum olur mu?
Kargalar çöplükte öter.
Serçe daldan dala sıçrar.
Kediler onları izler,
Akıl sır şaşar bu işe.
Kartallar hep leş peşinde.
Atmaca, Şahin bu işte.
Yaşamak için savaşır,
Tabiatın varlıkları.
Yaratan kurmuş ezelden.
Yaşadığın bu düzeni.
Korumak insana kalmış,
Tabiatın dengesini.
İbrahim Bozkurt
Kayıt Tarihi : 4.1.2019 08:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Güncelleme tarihi:20.05.2018-Doğanşehir Kuşlarıyla,ağaçlarıyla,dağıyla, ovasıyla ve akarsularıyla Tabiatın ahengi hep beni etkilemiştir. Tabiatın varlığı, insalığın ve bütün canlıların var oluş kaynağıdır.O yüzde tabiatı tüm varlıkları, ile korumamız gerek.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!