Eski mum Şiiri - Dağlar Özügüç

Her zeminde çok sevdiğini söyleyenler
Bir neden bile söylemeden çekip gittiler
Hala anlayamadım neyi beğenmediler?
Bulamadım neydi sakladıkları niyetleri?
Gittiğin günden beri buralar toz duman olmuş
Yazık ki kurt kuzuya çoktan karışmış
Bu hayatın tüm dertleri üstüme yığılmış
Her giden benden bir şeyler aldı
Bir yardım edenim bile olmadı
Beni anlayan derdimi paylaşan kalmadı
O an yanımda bir tek akşamlar vardı
Birde masamda yarısı yanmış
Tabakta eski bir mum kaldı
Herkesin gayesi çok farklıymış
Seçmek gerekirmiş çevredeki herkesi
Taşıyacağına emin olamadığına
Hayat ışığının anahtarını
Emanet dahi etmek yanlışmış

Oysa dertleri paylaşmak her cenahta
Hem meziyet hemde medeniyettir
Yüreğinde umut yoksa eğer
Herşey sana müthiş eziyettir
Acıyı ağrıyı azaltan paylaşmaktır
İnsanlık yolunda önemli bir adımdır
Paylaşılan mutluluk artarmış
Acılar ise giderek azalırmış
Yüreğinde taşıdığın ağır yükü
Paylaştıkça için için ferahlarsın
Paylaş bir şeyler belki bir işe yarar
İnsanlaşır belki kendini insan sananlar
İnsanı diğerlerinden farklı kılan
Yüzü, güzel gözü değildir
Hayattaki engin merhameti
Güzel sözü ve vicdanıdır
Oda gönül gözü açık olanda vardır