Ta Uzaklarda Şiiri - Emrah Bekci 2

Şimdi kalplerimiz çok uzakta atıyor seninle
Sanki, şafağı batan kızıl anın son nefesleriyiz

Karanlıktan doğan ayın yakamoza düşmanlığı gibi
Bir zamanların son aşkına şerhler düştük seninle
Yorulduk artık, seni anlıyorum
Her kalkışta battık en derine

Gözlerin, ruhumun âmâkına dokunmuyor artık
Heceler Musa gibi kekeme, satırlar sağır,
Ellerin soğuk, çehren öfkeli, sözlerin düşman,
İsa'nın körleri bile tekrar ağma.

Biliyor musun?
Şimdi vakit, seninle tanışıklığımızdan önce
Kokun, öpüşlerin, yabancı artık sözlerin
Sanki bir elsin, şaşkın ve ruhunun ikizini arayan

Vaktin yani şu anın çok evvelinde
Verilen aşk mukaddesini elzemdir tezden teslime
Biz edemedik, olmadı aşkımız mamur
Ben başaramadım, artık tekrar gelişimde olur
Ağlarım verilen ve alınan cancağıza

Ey vaktinde verilen ve gelen güzeller güzeli
Eyledim bu canı, her daim verene, her gün batımında, her gün doğumunda şükür
Yapamadım, anlatamadım, diyemedim sana,
Verilen mukaddese sahip çıkmazsan alır Veren diye

Şimdi,
Veren de O, alanda
Verilince, unutma, şükreyle, kapılma dünyaya azma, verene-verilene aşk eyle
Aldıysa vardır bir hikmet, sorgula, bundaki şükrü seyreyle
Ey evvel vakit verilen-alınan cancağız…
Şimdi kalplerimiz seninle çok uzakta
Ruhum ise ruhundan ta uzaklarda