Ta Kendim Şiiri - Furkan Halil Koçyiğit

Gecenin karanlığını örttüm yine üstüme;
Seni düşünüyorum..
Yatağımdan gözüken yıldızlardan sana seçtiğimi buluyorum
Seni buluyorum, seni izliyorum..

Gidişlerini düşünüyorum, benden gidişlerini..
Kışın kendini göstermeyen yıldızlar gibi
Kışını yaşarken beni yazda bırakabileceğini düşünmelerini,
Sensizliğin bana en büyük kışı yaşatacağını bilmemen gibi..

Gecem gündüzüme karışmışken şimdi;
Gökyüzünden diliyorum seni..
Ah bi bırakıversen artık kendini,
Söz verdi rüzgarın esintisi getirecek bana seni..

Gözyaşım süzülüyorken yatağıma, yağmur yağıyorken dışarıda doluca
Sen her ne kadar yağmıyorsan da artık bana
Ben seninle ıslanmak istiyorum hala..
İliğime kadar, sırılsıklam, doyumca..

Gardiyanlarımın hiç biri yok artık kalbimde
Firarlarına gerek yok sevgilim git istersen sende..
Acılarımın en keskin olduğu yerde
Kal diyebilecek gücüm bile kalmadı artık..

Gerçek bi ayrılık koyamam ben soframıza..
Ölüme meze yaparım ayrılığımızı..
Kadehime doldurduğum son yudum içkim,
Çeker giderim ardından, ardıma bakmadan..
Eğer gerçekten istediğin buysa.. yalnızlıksa..

Sen yokken, adını söyleyemedim pek.. Ne zaman dilimin ucuna gelse ya tıkandım ya da yarım kaldı.. Bu şiirde de her kıtaya senin baş harfinle başladım ancak sadece son kıtada adını söyleyebildim.. İşte beni anlatan bir şiir.. Ta kendim..