T2*Tutsak Gönül(ÖZGE) Şiiri - Osman Öcal

Tutsak Gönül(ÖZGE)

‘Bir ayrılık… bir ölüm’, demiş ya koca ozan;
Sen sevdayı boşarken, şöyle baktım halime;
Duygular ılgıt ılgıt, kanar gönlümde hazan.
Bir sözcüktür dolanmış yasemince dilime,
Hep ismini sayıklar, kalem alsam elime.
Kalemim sadıkane, asla kaldırmaz kazan,
Mızrap vursam divana, aklar yağar telime.
Yasaklar, özgürlüğüm. Gönül tutsak gülüme
Kaderin cilvesi mi, nedir rengini bozan;
Aşikârken niyetim düşürmez amelime.

Nerde Dertsiz Ölmemiş(ÖZGECAN)

Dünya sarhoş dünya arsız, arkasından koş sürün;
Aşk sorunsuz gül dikensiz, nerde dertsiz ölmemiş.
Mevki kudret sevda sürgün, köşk sıcak zindan serin;
Zühre yanmış derde düşmüş, der mi Tahir bilmemiş.
Gün vurulmuş al yanaklar mor dudaklar gülmemiş;
Çölde kavruk sevdalar, volkanca yoğrulmuş derin;
Can çekişmiş tel duvaklar, yazgı hükmün silmemiş.
Ey be âşık! Hangi kalp var, ağrısından yelmemiş;
Leyla Mecnun Arzu Kamber, aynamız Ferhat Şirin;
Der mi bir can, zor ki söyler, ok sinemden delmemiş.

Osman Öcal