Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Hocam hem öğretiyor, hem düşündürüyor, hem duygulandırıyorsunuz. Mevlana felsefesinden esintileri olan, bu türkü tadında beyitleri yazan kalemi Saygıyla selamlıyor Paylaşım için teşekkür ediyorum. On puan ve Ant. ...Kaya Ünver(kaleli)
Üstadım yine kaleminizden inciler dökülmüş. Konu bütünlüğü ile kafiyesi ile hecesi ile dört dörtlük. Akıcılığı da bir başka güzel olmuş.
Selam ve saygılar.
emeğine yüreğine sağlık,yine güzel bir şiir okuduk usta kalemden,kalemin daim olsun,tebrikler
Sevgili Osman Bey, sadece şunu söyleyeyim, sizin şiirleri hep dikkatle ve düşünerek okuyup takip ediyoruz, bir ders verir nitelikte ve kalitede, ayrıca dipnot ve açıklamalarla da daha kalıcı oluyor. Her şiiriniz bizim için yeni bir ufuk ve yeni bir ders konusu.......tebrikler.
Çok güzeldi hocam. Saygılarımı iletiyorum.
Telli turnam bir haber ver, ver sılamdan bir haber;
Gurbetin zulmünde yanmış, bir garip can say beni.
****
Osman Hocam yine ders niteliğinde bir paylaşım ..
okurken yaşatan bir şiir ..
konu derin ..
her dizesinde de yüreğin pare pare oluşun
derin hüzün yansımış .. .
aşkın bu halini şiirlerde okduğumda şaşarım
eskiden varmışş ..hani Allah korusun deli sevda dedikleri
kenidni dağlara taşlara vururmuş da ..
ne açlık ne susuzluk umru değil ..
çevresinden dünyadan kopmuş
hani etinden et kopması gibi canı her adını anış da yanarmış ya ..
öyle bir aşkın kurgusu sanırım şiirin sözleri
kutluyorum şiire ses veren şair yüreği :)
Başarılı çalışmalarının devamını diliyorum Hocam .
Sabrına da hayranım bunu da belirtiyim yine
yani o kadar kelimenin dizimi düzeni kalıba uyduruluşu , edebi oluşu vs derken ..
Emek verilmiş bir şiir her zaman ki gibi ..
Eh bana da valla helal olsun Osman Hocama demek düşüyor ..
duygu, anlam ve usta kalem...kutluyorum, saygılar
duygu dolu bir aruz olmuş Osman hocam duygularımıza tercüman oldunuz kutlarım ilhamınız bol olsun gurbetten sılaya slam ve dua ile...
Kaleminiz hiç susmasın, saygılarımla.
Gönülden tebrik ve taktir ediyorum sevgili usdat yine harikasın........tam puan.......kaleminiz daim muzaffer olsun.
Bu şiir ile ilgili 35 tane yorum bulunmakta