Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Varlar AğladI(TEŞHİS-KİŞİLEŞTİRME)
Varlar Ağladı(TEŞHİS-KİŞİLEŞTİRME)
Ay uykuya vardı laldır kelamı,
Mehtaba sığınan sırlar ağladı.
Şahitti yıldızlar almaz selamı,
Dağların duvağı karlar ağladı.
Sarardı bulutlar gözleri kanar,
Toprağın yoldaşı taş bile yanar,
Karınca somunu zehire banar,
Düş kırık doğada kırlar ağladı.
Sarıçiğdem açtı solgun inledi,
Bülbülün ahını yer gök dinledi,
Kırmızı gelincik dertli ünledi,
Menekşe üstünde morlar ağladı.
Kardelene küstü bu sene kışlar,
Figana oturdu yuvada kuşlar,
Güller de perişan döküyor yaşlar,
Pembeyi düşürdü narlar ağladı.
Vuslatî´ âlemin hansız şaşkını,
Budandıkça sürer sevda ışkını,
Her gözün damlası gönül taşkını,
Sevgiyle haşrolan varlar ağladı.
Osman Öcal
insan dışındaki varlıkları bundan daha iyi konuşturulmaz üstadım..her zamanki gibi çok harikaydı üstadım..
çalışmanızı beğenerek okudum..
kutlarım akıcı ve duygu yüklü çalışmanızı...tam puan 100..selam ve saygılarımla...ibrahim yılmaz.
Sizi okuduğum sürece hep bir şeyler vermek istediniz bizlere.
Kaleminizi ilhamınızı ve bilginizi kutlarım.
Yine nefis bir şiir.
Okuyup ta yüreklerimize aldığımız bir değerli eser daha şairimizden.Narin ruhunuzu KUTLUYORUM.
Mükemmel bir eser üstadım. tam puanımla kutluyorum. sayfamda...
Türk edebiyatından güzel örneklerle iyi bir anlatım, Kutlarım. Dost.
Hocam farklı tarz şiir için kutlarım.Şükrü Topallar
tebrik ve sevgiler osman bey..
çok kayif alarak yaptığı bir uğraşı alanında,sevgili şair yeni arayışları deneyen, bir yetenekle karşı karşıyayız. Selamlarımla...
Sn. Öcal
HARİKASINIZ. Fazla söz fazla gelir. Tam puan az.
Kardelene küstü bu sene kışlar,
Figana oturdu yuvada kuşlar,
Güller de perişan döküyor yaşlar,
Pembeyi düşürdü narlar ağladı.
Vuslatî´ âlemin hansız şaşkını,
Budandıkça sürer sevda ışkını,
Her gözün damlası gönül taşkını,
Sevgiyle haşrolan varlar ağladı.
Sağlık, huzur ve mutluluk hayatınızın ayrılmaz birer parçası olsun.
Sevgiler...
Âlimoğlu
Ay uykuya vardı laldır kelamı,
Mehtaba sığınan sırlar ağladı.
Şahitti yıldızlar almaz selamı,
Dağların duvağı karlar ağladı.
Sarardı bulutlar gözleri kanar,
Toprağın yoldaşı taş bile yanar,
Karınca somunu zehire banar,
Düş kırık doğada kırlar ağladı.
Sarıçiğdem açtı solgun inledi,
Bülbülün ahını yer gök dinledi,
Kırmızı gelincik dertli ünledi,
Menekşe üstünde morlar ağladı.
Kardelene küstü bu sene kışlar,
Figana oturdu yuvada kuşlar,
Güller de perişan döküyor yaşlar,
Pembeyi düşürdü narlar ağladı.
Vuslatî´ âlemin hansız şaşkını,
Budandıkça sürer sevda ışkını,
Her gözün damlası gönül taşkını,
Sevgiyle haşrolan varlar ağladı.
Üstadım
tek kelimeyle nefis şiirin atmosferindeki haz bir başka can-ı gönülden kutlarım
Tam puan kabul buyurun
Saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 24 tane yorum bulunmakta