Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Sevgili Öçal....Ne yaparsak yapalım ne söylersek söyleyelim söz bazen para etmiyor ....Artık memleketin dağları bile dertli gerisini var sen düşün..saygıyla
Evet usta kalemden yine güzel dizeler,her şiirinizde ayrı bir güzellik var,tam puanımla kutlarım,tebrikler
Varlar AğladI(TEŞHİS-KİŞİLEŞTİRME)
Varlar Ağladı(TEŞHİS-KİŞİLEŞTİRME)
Ay uykuya vardı laldır kelamı,
Mehtaba sığınan sırlar ağladı.
Şahitti yıldızlar almaz selamı,
Dağların duvağı karlar ağladı.
Sarardı bulutlar gözleri kanar,
Toprağın yoldaşı taş bile yanar,
Karınca somunu zehire banar,
Düş kırık doğada kırlar ağladı.
Sarıçiğdem açtı solgun inledi,
Bülbülün ahını yer gök dinledi,
Kırmızı gelincik dertli ünledi,
Menekşe üstünde morlar ağladı.
Kardelene küstü bu sene kışlar,
Figana oturdu yuvada kuşlar,
Güller de perişan döküyor yaşlar,
Pembeyi düşürdü narlar ağladı.
Vuslatî´ âlemin hansız şaşkını,
Budandıkça sürer sevda ışkını,
Her gözün damlası gönül taşkını,
Sevgiyle haşrolan varlar ağladı.
Osman Öcal
Yıldız terk eylemiş ayın peşini
Karartmış umutlar tüm güneşini
Yüreklere düşen aşk ateşini
Soğumuş görende harlar ağladı.....Mustafa Şekerc
Hazan ayı geldi bozuldu bağlar
İlkbahara gebe kaldı yarınlar
Dermeyi bilmeyen gülden ne anlar
Dikeni ağlatır dalı ağlatır....................kızılsiyah
Osman Öcal
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiirin hikayesi:
TEŞHİS(KİŞİLEŞTİRME)
İnsan dışındaki canlı cansız varlıklara insan özelliği kazandırmaktır.
****
Kutlarım Osman Can..
Bu aralar yürek sızısı pek bir derinden geliyor kaleme gibi geldi . Yürekde olsun be Can fazlası olunca yüreğe yük gibi oluyor acısından mı sızından mı ne bileyim ..
Bana da düşen buymuş bunu yaşamam gerekmiş mi demek ve kardere razı olmak mı gerek ...
Yani onca çaba onca mücadele ama yüreğin hakiminden ses yok olsa zaten Şair kalemden bunlar dökülmez umutsuzluklara gideceğine olanı yürekde büyütmek .. neyse .. işte
Ama sözler kurgu diziliş Çok anlamlı çokda güzel severek okudum ...
ve edebiyatın bir bilinmeyenine daha ışık tuttuğun için teşekkürler .
TEŞHİS(KİŞİLEŞTİRME)
İnsan dışındaki canlı cansız varlıklara insan özelliği kazandırmaktır.
** kelimelerinin bereketi bol olsun şair yürek ne yazarsa güzel yazar bize de seven yürekden yükselen sesi kutlamak kalır ..
Emeğin yüreğin var olsun .
Selam ve sevgiler .
Edebi değeri yüksek bir eser okudum kaleminizden...Tebrikler hocam...Saygımla
Şiir su gibi akıcı beğenerek ve sayguı duyarak okudum. Bestelenmesi gereken güzellikte.
Sevgili Kardeşim: Osman Öcal
Yoğun duygu altında yazılmış, duyguların bilgi birikim ve tecrübe ile mısralara etkili ve ustalıkla süzüldüğü sıradışı akıcı Nefis bir şiirdi.
Şiiri inceleediğimde; Şiirin bütünlüğü ile uyum sağlayamamış veya duygusuz kalmış bir tek mısra göremedim. Bu şiirinize ustalıkla yön verişinizi ve en etkili söylem biçimini mısralarınıza adeta bir ustalık belgesi kusursuz aktarışınızı tebrik ediyor başarınızın devamını diliyorum.
Şiirin hakkı olan: Sekizinci Tam Puanı Tekirdağ'dan gönderiyorum.
Her şey sizin ve sevdiklerinizin gönlüne göre olması dileklerimle sevgi ve saygılarımı sunarım.
Dr. İrfan Yılmaz. -Tekirdağ.
Hazan ayı geldi bozuldu bağlar
İlkbahara gebe kaldı yarınlan
Dermeyi bilmeyen gülden ne anlar
Dikeni ağlatır dalı ağlatır
Vuslatî´ âlemin hansız şaşkını,
Budandıkça sürer sevda ışkını,
Nice ışkınlara. Tebrikler.
Yıldız terk eylemiş ayın peşini
Karartmış umutlar tüm güneşini
Yüreklere düşen aşk ateşini
Soğumuş görende harlar ağladı.
Tebrikler efendim. Çok başarılı bir çalışma.
KALEMİNİZ DAİM YÜREĞİNİZ VAR OLSUN OSMAN HOCAM. SİZİ OKUMAK BİR AYRICALIK. SELAM VE SAYGILARIMLA...
Sevgili dost kaleminizin ustalığı karşısında saygı ile eğiliyor Başarılarınızın devamını dilerim.
Saygılar vede +puan.
Bu şiir ile ilgili 24 tane yorum bulunmakta