T u z, g ü n a h, k ü l...

günah işleyen adam;

günü yıkıyorum evet
yalansız bakın
kanatıyorum
acıtıyorum
arındırıyorum

günah işlemem
ince zanaattır
günahlar işler beni

demiş ki biri;
bizden gayrısı suçludur

yemin billah nakkaş değilim
ne hattat
ne lale işledim ebruli
kendimden dikenler
içime ekilenler

günah işlemedim
günahlar işler beni
ileri geri
ölüme gidip gelmek değil mi

ağlamayan çocuk;

şuradayım
alnımın ortasında
veysel ustadan bir türkü
öldüğümedir sövdüğüm
berisi ben

seven çocuk;

natali
gövdem su olur söze
bak içme gölgemi
sana kalır günah
sana kalır bin ah
uzaksa parçalanmak
tuz olmak tuz olmak

yaşlı adam;

gelmeyeceğim
kaç haziran gördümse
kaç temmuz
ve bir o kadar eylül
nisana yazdım kendimi
demiri dişler gibi
dişledim sevgili memesini
halen çelişkimdir
insan sevdiğini
neden inceden düzer ki
artık gelir aralık
bu mevsimler
iki dönence
ekvator
cehennem diyorlar da
korkmuyorum, közde kokuyor

şair;

gözlemciyim
ellerim boş yatıyordu
aklıma uyudum
yazıya durdu
öyküler akıyordu
çocuklu kadınlı
zorba yanı törpülüyordu
maceram; sevmeyi öğreniyordu
şükür, şükür bile durdu

şa yılı /