T Ü K E N D İ Şiiri - Mehmet Fatih Sert

İblisi taşlasam bu fâsit düzende,
Heybemde topladığım taşlar tükendi.
Bulutlara bağlasam tüm hakikati,
Her yağmur damlasıyla feyiz tükendi.

Dünya dediğin üç kuruş, kefenim yüz,
Tek tek biriktirdiğim servet tükendi.
Çarşı pazar dolaştım bulamadım yüz,
Cebimde taşıdığım sûret tükendi.

Kör eden karanlık, hangi ışık yoldur,
Kandilime döktüğüm katran tükendi.
Ateşe versem sönmüş yangın külünü,
Sinemde taşıdığım âzer tükendi.

Bu bir çıkmaz yoldur, kaldırımlar beyhoş,
Duvarları yıktığım gücüm tükendi.
Bir sur gibi yükseltsem bu mavi göğü,
Topraktan pişirdiğim tuğlam tükendi.

Çerçeveye sıkışmış tüm kelimeler,
Kitaptan imbiklenen ilim tükendi
Zor zanaat bu çölde bir güle ermek,
Abd-i âcizi gömdüğüm kum tükendi.

birF

1.1.25