T u a n a Şiiri - Yıldırım Uzun

Evvel ömrümden ahir zamana
İlahî bir ahenktir düş /ün Tuana

Saat yirmi beş
Yine iskelede oturuyorum
Lacivert bir gecenin koynunda
Yalnızlığın sen anekdotlarıyla ısınıyorum
Yoksun
Rastgele bir yıldızdan göz kırpıyorsun
Bu ay altı âlemi bilmez yokluğunu
Mavilikler ortasında kıyılmış bembeyaz bir akit olduğunu

Elif elif sevildin, ram oldum mabedinde
Kavı sensin nârımın, piştim kor alevinde
Her doğumun öncesi, elzem sancılar vardır
Benimde sancılarım, bu alemde ayandır

Tuana
Kadim sevdam
Ebedî fısıltım
Ne kutsi bir güzelliksin
Yerçekimsiz bir mekân oluyor evren, içindeysen
Ki beşerim
Üstelik uzağım kendimden
İsimsiz bir yıldız gibi parlıyorsun geceden
Yoksun
Buğday sıcaklığında ellerimi tutuyorsun

Tuana
Sedef dünyam
Gökyüzünü ne kadar seviyorsa dağlar
Yokluğunu bile sevdim, en az dağlar kadar
Ama reyhan kokulum, nur-u cihanım
Yokluğuna ben değil, makber-i âlem ağlar

Âleme alim gerek, bütün yıldızlar şehla
İnsanlar uyanmıyor, turuncu akşamlarla
Sana olan her veda, toprak erozyonudur
Parladığın karanlık, bir çocuk doğumudur

Tuana
Kadim sevdam
Hicaz makamında, esrik bir tınıda, can buluyorum
Sayısız sevdanın toplamıdır, savrulan her tel saçın
Müstakbel aşkların başlangıcıdır tebessümün
Yıldızlar
Yakamozların raksı, denizin sesi
Gecenin ılık nefesi
Oturduğum harap iskele
Yusufçuğun konduğu iskemle
Birde, gözlerimde uzayan şu uzak tekne
Gayedir cevherine

Sure sure sevildin, yandım kör zamanlarda
Sekizinci renk oldun, her dem gökkuşağında
Kızıllaşan semanın, aleni feryatları
Sevdamı ifşa eder, akıtır damlaları

Bir yusufçuk sesi
Bir kırmızı sızı
Bir Eskimo ana
Toplar katarım iskele yalnızlığına

Evvel ömrümden ahir zamana
İlahî bir ahenktir düş /ün Tuana