Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Daha önce de yazmıştım, yine yazıyorum:
Bunlar şiir değil, almak isteyene çok güzel birer derstir.
Selamlarımla...
Hocam sizden öğrenecek çok şey daha var diye düşünüyorum..her şiiirnizde farklı tarzla karşımıza çıkıyorsunuz.. yüreğinize , emeğinize kaleminize sağlık...tebriklerrr
Hocam senin şiirlerine yorum yazmak ve tenkit etmek ne hadimize
sadece tebrik etmek gelir elimizden bu bilgilrin ve örneklerinle genç şairlere önder oluyor sunuz bu katkılarınızdan dolayıda çok teşekkür ediyorum
saygılarımı sunuyorum.EROL SAGUN:
Kutlarım hocam selam ve saygılarımla
selami
Çok güzeldi sayın Öcal.Bu santrançı çok beğendim.
Şiirin konusu da güzeldi.
Sayenizde santrançı da öğrendik,teşekkür ederim verdiğiniz bilgilere.
Saygıyla
İnsan vardır / vatanı da/ ana gibi / gül kokulu
Vatanı da / insanı da / miski amber/ dal kokulu
Ana gibi / miski amber/ çocukları / bal kokulu
Gül kokulu / dal kokulu / bal kokulu / yaşar insan
Vuslatî der / nice varlık / sevgiye aç/ çulu üşür
Nice varlık / derde ilaç/ bilmezse kul/ külü üşür
Sevgiye aç / bilmezse kul / her yüreğin / gülü üşür
Çulu üşür / külü üşür / gülü üşür/ pişer insan
Ustalık işte bu...Hece, ölçü, vezin, uyak ne ararsan var.Üstelik hepsi yerli yerinde...
Sayın Hocam.Gerçekten satranç kadar zor fakat bir o kadar da zeka, kıvraklık ve incelik isteyen bir eser kazandırmış oldunuz edebiyatıma. İnanın içimden geldiği gibi söylüyorum.Adeta sözcükleri nakış gibi işlemişsiniz. Üstelik anlam derinliğine zerre zarar vermeden.Heceden hiç anlamadığım halde ben bu şiire hayran oldum Tam puanımla listemde efendim.Saygılar...Naime ÖZEREN
Dikkatli,sabırlı çalışmanın ve her şeyden önce gerçek bir edebiyat ustalığının ürünü şiiriniz için saygı ve tebriklerimi sunuyorum.Şükrü Topallar
Şair şiirin inceleiklerine, kurallı amaçlar geliştirmeye yönelmenin çok çok güzel, emek ister, zengin anlamlı hayli zor uğraşı ürünlerini vermekte. Kutlarım...
BENİM BECEREMEYECEĞİM USTACA BİR ŞİİR.
TEBRİKLER AĞAM.
SELAM VE DUA İLE.
Allah emeğinizi boşa çıkartmasın. Gerçekten bir şeyler öğrenmenin tadını alıyorum şiirlerinizle.
Sevgiyle kalın.
Bu şiir ile ilgili 39 tane yorum bulunmakta