Önce sen takarsın hayata tellerini...
Ve o tellere dokunup hayat buldukça,
her birinde bir huzur bir hüzün oldukça...
Hayat seni o tellerde iyice bir yoğurdukça...
Yaşam perde perde seni yordukça...
Bir bakmıştın roller değişmiş!
Hayat tellerine takmış seni!..
Yüzlerce soğuk namlu üzerime çevrildi,
Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
Üşüştü birer birer çakallar üzerime,
Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
Devamını Oku
Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
Üşüştü birer birer çakallar üzerime,
Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta