T.Bu Gönül (BULUŞMA) Şiiri - Osman Öcal

Bu Gönül (BULUŞMA)

Susar mı şiirlerim, susar mı yazan kalem;
Tesbihler incileri, korda yanar bu gönül.
Vuslata giden yolu var eğip büksün elem,
Tutunduğu dalından uçmaz, kanar bu gönül.
………………………..Hatıralar döngüsü,
..Bir yorgunluk gezisi.
…..Gece yeşili yamaçlar,
…….Vuslatından olmalı çift gölgeli ağaçlar.
………Ve vadideki kıl çadır
…………..Minderleri nakışlı,
……………….Tablamızda demli çay
…………………..Yanımda ceylan bakışlı.

Şarkılar ses vermez mi, lala mı döner diller;
Sevilmeye doymazlar boyun eğen sümbüller.
Mısralar uyku bilmez neler çeker sor eller,
Gün doğumu bir masum hara döner bu gönül.
..Hara dönen bu gönül,
……...Mor ışıklı gecedir.
…………...Şanslı sayım malum ki;
………………….Kavrulan bilmecedir.
Can evimde büyüttüm bu aşk öyle zalim ki,
……………………Çekilmez çile miyim?
…………Affedersen çöl diliyle,
….Nicesini dileyim, ben zulme köle miyim?

Telleri koparılmış dertli çalan bir sazdım,
Sır vermem ustasına kabrimi kendim kazdım.
Gülün tam ortasına, yatan: Vuslatî yazdım;
Unuttu mu zannettin her an anar bu gönül.
...Her mevsim dolu yağsın, kar yağsın,
………Üşüyen mezarıma.
………Yeter ki yeter ki sen mutlu ol,
……………………..Bakma benim zarıma.

22.10.2008
Osman Öcal

AĞLAYIP İNLİYORSUN AŞKTAN YANA EY GÖNÜL
SEN HEM KENDİNİ YAKTIN HEM DE BENİ EY GÖNÜL
BEN SANA DEMEDİM Mİ HER SÖZE KANMA DİYE
ŞİMDİ FERYAT EDERSİN KALBİMDE AŞK AŞAK DİYE..İBRAHİM YILMAZ

Feryat figan edersin hep ey gönül
Bu bendeki aşk değil midir
Sen beni yandırdıkça
Çağladı kalem ağladı gül
Dağladın hepten
Yanan yüreği ey gönül...Pınar Atay