Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Çok harika.Yüreğine sağlık dostum.Hayırlı Bayramlar...Selam ve dua ile...
Bülbül niçin kondun , kapımdaki asmaya
Ben yarimden vazgeçmem
Götürseler beni asmaya
Yar eli değse eğer, eğer değse yar eli
Zehir de bal olurmuş, olurmuş bal zehir de
***
yüreğinize kaleminize sağlık efendim,
acizane bir beyit de ben ekledim, kabul buyurursanız,
saygı ve selamlarımla,
MERHABA ÜSTAD!
İŞTİRAKÇİ GÖNÜL DOSTLARI İLE BİRLİKTE
MAHARETİNİZ MISRALARA AKSETMİŞ.
TEBRİKLER.
10+ANTOLOJİ..
SAYGILAR
Hocam ustalığınız akis tarzı şiirinize çok güzel aksetmiş.Kutlar,saygılar sunarım.Şükrü Topallar
Âhirde Helalimsin (Akis)
Âhirde Helalimsin (Akis)
Derde sür kehribarım, kehribarım sür derde
Yerde sürünsün başım, başım sürünsün yerde
Gezeyim divanece, divanece gezeyim
Serde kalmasın akıl, akıl kalmasın serde
Sevdayı koklamaya, koklamaya sevdayı
Dilberde aramışsam, aramışsam dilberde
Kimdir kurban hançere, hançere kurban kimdir
Zahirde olmaz vebal, vebal olmaz zahirde
Ses ver gönlüme ey yâr, ey yâr gönlüme ses ver
Mahirde coşar merhem, merhem coşar mahirde
Her yarem pare pare, pare pare her yarem
Ülgerde yatsın vuslat vuslat yatsın ülgerde
Aşka katık düşlerim, düşlerim katık aşka
Seherde kalsın ruşen, ruşen kalsın seherde
Zaman gebe sevdaya, sevdaya gebe zaman
Âhirde helalimsin, helalimsin âhirde
Berhudar olasın sen, sen olasın berhudar
Kaderde var Vuslatî, Vuslatî var kaderde
23.07.2008
Osman Öcal
Görünmüyorsa doğru,doğru görünmüyorsa
Perde inmiştir göze, göze inmiştir perde.......Şemsettin Dervişoğlu
Keder etme ey şair,şair ey etme keder
Kaderde var vuslat,vuslat var kaderde......Pınar Atay
Adımı dertli yazın yazın dertli adımı
Mermerde sızıldasın sızıldasın mermerde.......Ümran Tokmak
Aşkla yanar yüreğim yüreğim aşkla yanar
Kanar sehere bülbül bülbül sehere kanar
Vuslat et gözyaşını gözyaşını et vuslat
Islat toprağı aşkla aşkla toprağı ıslat.......Rahime Kaya
Osman Öcal
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiirin hikayesi:
AKİS: Sözlük anlamı bir yere çarpıp geri dönme demektir. Edebî sanatlardan olan ve cinasın etkisiyle ortaya çıktığı sanılan akis, önce geçen kelime yahut kelime gruplarının yerini, sırasını değişik veya karşıt anlam verecek şekilde tersine çevirerek onları tekrarlamaya denir.
Âşık Cinasî
Sayın Ekrem Yalbuz üsdada teşekkür ediyorum.
*******
Tebrikler kutlarım seni ve şiire katkısı olan değerli şairlerimizi ..
tam puan +ant
SAMİMİ, AKICI VE DERİN DUYGULARLA YAZILMIŞ ÇALIŞMANIZI BEĞENEREK OKUDUM...KUTLARIM SAYGIN KALEMİNİZİ...TAM PUAN 100 ...AKÇAYDAN SELAM VE SAYGILARIMLA....İBRAHİM YILMAZ.
USTA KALEMİNİZİ VE YÜREĞİNİZİ TÜM KALBİMLE KUTLUYORUM HOCAM. SELAM VE SAYGILARIMLA...
Her zaman ki gibi yine usta kalemden çıkan güzel bir şiir.
Ustalığınızı kutlar saygılar sunarım efendim.
USTA KALEME ALKIŞLAR, MÜKEMMEL OLMUŞ HOCAM, KALEMİNİZ VAR OLSUN, YÜREKTEN TAM PUAN. SEVGİ VE SAYGILAR.- Berkay Kur.
Bu şiir ile ilgili 38 tane yorum bulunmakta