İsyanım Kendime

Yavaş yavaş yudum yudum içiyorum
Yalnızlığı nikotin gibi ciğerlerime çekiyorum
Hayatın iflas noktasında
Her şeye geç kalmışlığın farkındalığıyla
Hayata isyan ediyorum…

Aslında isyanım kendime, keşkelerime
Bitmek bilmeyen hatalarıma
Uslanmak bilmeyen deli gönlüme
Vazgeçmeyi öğrenemeyişime
Hatalarımdan ders alamayışıma
Kaybolan yıllarıma
Çalınan hayatıma
Sevgi denen duygunun altında ezilişime
Umut bağladığım insanların vefasızlıklarına
Yaşamayı öğrenemeyişime
Bu hayatı ezile ezile yaşadım
Düşmanlarıma inat dimdik öleceğim…

Yürekte kanayan yaralar görünmez midir
Semada yankılanan çığlıklar neden duyulmaz
Günahlara bulanmış kalpler neden ağlayamaz
Şimdi kalkıp şeytana sadakatimi öğreteceğim, ahlakı mı
Anlıyorum ki nefretim seni yaşatıyor bende
Vazgeçiyorum intikamdan
Seni ruhumda yaşatmaktan
Vazgeçerek öldürüyorum seni
Kalbindeki cehenneme gömüyorum
Yan yanabildiğin kadar hem dünyada hem cehennemde…

Sanma beni sen yıktın böyle
Ne ettimse ben ettim kendime
Arkamdan olur olmadık laflar etme
Benim insanlığıma senin karakterin cüce kalır
Ben sana değil kaderime yenildim
Bir yudum sevgiydi aradığım
Sevgi fakiri kalplerde aramışım bilemedim…

©
20 Mayıs 2024
16:50