Süzülürken Derinlere Seni bile affettim ...

Canımı acıtıyor
Bu sağnak ihanetler
Seninle bir anın
Karma karışık yüreğimi
Karması
Karmamın en değerli
İzdüşümü oluyordu ve
Ben düşüyordum
Bir gün diğerini aratırken
Anılara müptela
Zamana direnen
Bir beyin gelişiyordu
Her geçen dakika insanın
İçi acıyordu
Çene denilen yaratık
İnsanların içinde bir asalaktı
Yaratanı için hangi bedenlerde
Yaşayacağını çok iyi biliyordu

Arkandan konuşulanlardan
Bir nehir ayaklarına
Kadar akıyorsa
Ya da akıtılıyorsa
Bu garip ahmak ıslaklıklarda
Senin suçun yoktu
Bir garip sızıntı vardı yüreğimde
Vuranlarla baş etmeye
Duvarlardaki gedikleri kapatmak için
Canından bir şeyler vermen gerekiyordu ki
Bu her zaman canımı acıtıyordı
Kurulmuş ve kendi ekseninde
İnadına dönerken iğreti düzen
Bu yörüngeden çıkmak
Yeniden bir top yekün kurtuluş savaşıydı
Benim savaşım çoktan başlamıştı
Elimde kendimden başka
Ciddi silahım yoktu
Yeni bir antlaşmayla
Duygusal başlıklarımın
Sökülmesi gerekecekti
Ben daha imza atmamıştım

Bir suç olmuştum
Çok bilenlere göre
Kendi dallarıma öykünüp
Kendi kanımı dökmüştüm
Bir yakın dizilimin
Sancısını yüreğim çekiyordu
İster istemez
Suça bulaşıyordum
Kendi kaptırıp geçerken hayat
Gönüllü gamzeli polislere
Hiç bir zaman yazılanlarını
Görmediğim ve bir daha göremeyeceğim
Hayatın kısa notlarında
İzinsiz gamzet gözlere yakalanmıştı
Yakalayan madalyasını
Fazlasıyla almıştı
Evrende bir yıldız
Bir daha ışıldamamak üzere
Ölümüne küsmüştü
Kızıyordum önceleri gamzete
Niye sormadan ipimi çekti diye
Bir kerede gerçek sevgi niye
Kazanamazdık ki
En güçlü ayrılıkta bile
Yıkılmamak neredeydi

Üzengeçlerden bir familya
Ömrümün içinde türediler
Türedikçe çoğalıp
Işıklarımı kestiler

Tutunduğum dallardan
Süzülürken derinlere
Ne gamzeti
Ne namertleri
Ne üzengeçler familyasını suçlamıyordum artık
Kendi kendime
Seni bile affetim diyordum
İçim ağlıyordu
Onların kendilerine göre
Özgürlükleri vardı
Süzülürken derinlere
Kimseyi suçlamıyordum
Saygı duyuyordum
Üzengeçlerin içinde
Bendende parçalar vardı
Kendi parçalarımı
Yoketmem asla mümkün değildi
Bu yüzden öncelikli olarak
Kendimin yok edilmesi gerekliydi

Sabrım taşmıştı
Sağnak duygu yağmurlarında
Süzülürken derinlere
Herkesi affedip
Kendimi affetmiyordum
Kendimi kendim yokedemeyeceğimi bilmek
Dahada kötüydü ama bu işi en güzel zaman yapıyordu
Bende ona hızlıdan yardım ediyordum

Süzülürken derinlere
Gömülmeye başlamıştım
Yalnızlıklara

Not: Daha bitmedi....... E.Ş.B.Ş. de bir gün...