Süzülen Martı Şiiri - Gürsel Güveloğlu

Üstümden meçhule süzülen martı,
Sen de benim gibi,tek mi uçarsın.
Hasretse değişmez doğanın şartı,
Yenemem merakı, kimden kaçarsın.

Sen de mi yitirdin tuttuğun kolu,
Galiba şaşırdın gittiğin yolu,
Engine takılan gözlerin dolu,
Bilmem ki kimlere kanat açarsın.

Bu hırçın denizde yalnız gezilmez,
Bir ömür meçhule kanat süzülmez,
Bırakıp gidenler ölsen üzülmez,
Kış olan mevsimde nasıl göçersin.

Bilirim bu yara götürür bir gün,
Gafili yerlerde yatırır bir gün,
Gürsel’i bu sevda bitirir bir gün,
Dermansız kalbime umut saçarsın.

(5 Mayıs 2005-İskenderun)