Süzül Sen! Şiiri - Mecit Aktürk

Suskun kalsın ne çıkar ahde bîvefâ kalem
Varsın mürekkebini yalan yanlışa satsın...
Destanlar dile gelsin, dinlesin cümle âlem
Mâzimi bilmeyene beni tarih anlatsın!

Anlatsın, es geçmeden en baştan başlayarak
Bilmeyen bilsin kimdi toprağı kanla karan...
Kimdi şanlı süvâri nefsini taşlayarak
Küçücük bir beylikten nice devlet çıkaran...

Ne iltimas beklerim, ne zerrece abartı
Namuslu bir îtiraf, hakikat yeter...yetsin!
Mümkünse ard niyetsiz şanlı mâzimi tartı
Ertuğrul'la başlasın, Osman'la devam etsin...

Ki görsün iz'anı kör Kanunî kim, Yavuz kim
Kimdi çağlar kapayıp ölümsüz çağlar açan...
Mevlâna kim, Yûnus kim, anlasın kılavuz kim,
Kim zengin kültürüyle tarihe ışık saçan...

Bir yanım şark’ı söyler, garb'a dönük bir yanım
Gezdiğim diyarlardan silinmez izim benim.
Nerde bir mazlum görsem akar çeşm-i giryânım
Dindirmeden âh’ını yorulmaz dizim benim.

Mühür vurdum çağlara; tarihim tanık buna
Mefkûrem "kızıl elma"; ne bıkar, ne cayarım.
Dinmez dünya durdukça içimdeki fırtına
Şeceremi sorana izâhı zûl sayarım.

Boynum zincire gelmez! Hasmıyım esâretin
Bedeliyse öderim göz kırpmadan...canımla!
Anlamı adım çıkar her dilde cesâretin
Ye’si daha tohumken boğarım îmânımla.

Karalar bağlasa da hüzünle akan Tuna
Umûdumun üstüne karanlık çökmez benim...
Gâyem Hakk’ın rızâsı; beklemem meth-ü senâ
Hasmımsa hedefteki kurşunum sekmez benim.

Hainler sanmasın ki "sahipsiz ovam, yuvam
Şehit kokan Vatanım alçağa açık arsa!"
Son nefesi vermeden son bulmaz benim dâvam
Aşarım her engeli...bahtıma ne çıkarsa.

Ahdettim, yemînim var; cehennemler kudursa
Şaşmaz asla yönünden Hakk’a dönük sûretim...
Yeni yetme Nemrut'lar yoluma tuzak kursa
Çelikten irâdeme yön verir basiretim.

Ey Yâdigârı Güzin! Nöbetinde ben varım
Sana olan bu sevdâm şehâdet ile biter...
Her ne zaman budansa filiz veren çınarım
Mütebessim çehrenle süzül/sen bana yeter...