Hüzün diyarlarının yorgun yolcusuyum...
Irak diyarların paslı türkülerini söylüyordu yüreğim...
Dilimde parçalanan kelimeler, bogazıma düğüm düğüm olmuş cümleler...
Yırtık pırtık urbanın içinde sefil gibiyim...
Cebimde umut kırıntıları yolumu kaybetmiş bir bedeviyim...
Yorgun yolların garip yolcusum...
Yoruldum onca belirsizlikten.
Bir rüzgarın kanadına binip gidesim var.
Yolunda gitmeyen her şeyi bir trenin vagonlarına doldurup rayından çıkarasım var.
Yoruldum be hayat...
Geceye yalvarmaktan, şafagı saymaktan.
Yoruldum gözlerimde muson yağmurlarını ağırlamaktan.
Kirpiklerimdeki sisde defalarca kaybolmaktan.
Yoruldum hayat içime ağlamaktan ,suskunluğum da hapsolmaktan
Duyulmayan çığlıklarımdan,sessiz duvarlarından, tavana astığım hayallerimden dahi yoruldum.
Yoruldum be hayat...
Geceye yalvarmaktan, şafagı saymaktan.
Yoruldum gözlerimde muson yağmurlarını ağırlamaktan.
Kirpiklerimdeki sisde defalarca kaybolmaktan.
Yoruldum hayat içime ağlamaktan ,suskunluğum da hapsolmaktan
Duyulmayan çığlıklarımdan,sessiz duvarlarından, tavana astığım hayallerimden dahi yoruldum.
Yorulduğum yollarım,
Kırıldığım dağlarım,
Sel olup ırmaklara sığmayan sevdalarım var benim...
Dalgalarla yarışan öfkelerim,
Şimşek olup çakan haykırışlarım,
Yoruldun kalbim, en çok sen yoruldun, çok kırıldın çok incindin
Param parça oldun yine benimleydin...
Yoruldun beynim,
Sende yoruldun
Benim düşündüklerimden, onu
Yüreğim bu kadar mutluyken,bu ağlama isteğide de niye?
Ruhuma bahar gelmişken
Kara kışa gelsin diye fermanlar yazmanın sebebi ne?
Sanmayın ateş ısıtıyor,içim buz kesmiş ruhum titriyor...
Boşa yakmayın odunları,onun alevi ısıtmaz beni...
İkiye bölün şu göğüs kafesimi bakın sol yanıma işte tutuşmuş yüreğim cayır cayır yanıyor lakin ısınmıyor bedenim...ellerim hala buskesiyor...
Dilim donmuş sözlerim üşüyor...
Yakmayın odunları görmüyormusunuz gözlerim yanıyor kirpiklerim donmuş göz yaşlarım yakıyor...
Şimdi sorarım size;alev alev yanarken yüreğim,ruhum neden buz kesiyo..?
İşte gidiyorum senli uzaklarıma.
İşte gidiyorum sen tuzaklarına
Ne suretini aldım yanıma ne sesini koydum çeplerime
Ne de kahve gözlerini sakladım sohbetlerime
Gidiyorum işte bir başıma...
Ne bahara
ne yaza
Doymadı gözlerim giden yara..
Şimdi Mevsim boran bende yüreğim ise kara kışta...
İçimde binler ölmüş.
İçimde deprem, içimde tufan.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!