Kusur belki söz anlamaz kalbimde,
iki büklüm emek harcayarak
içimde yeşerttiğim sanaydı şiirlerim;
karışmıştın kanıma zehircesine.
Dinlemedi kalemim bir an ikazimi
hissetmistim bende emanetliğini
acılarımın kenarından damlamasaydi
umutsuzlugumun zehri
süzerdi eleğim;
parçalanıp ellerime verilmezdi
eski bir kumaş gibicesine.
Panzehrimi acele aramazdım,
ağır yaralı serçeler gibi çırpınmazdım,
gururumu kurban etmezdim
gafil avlanmazdım
dili uzun sayisiz yildizsiz gecelere.
Epeyce yol alamazdım
dikenli misralar arasinda deli gibi
hediye sunmazdım yıllara essiz gamzelerimi
gizli bir sabirla cekerdim eziyetini
olgunlastiginda çıkardin gün yüzüne.
Kayıt Tarihi : 29.9.2013 01:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nuran Karaca](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/09/29/suzerdi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!