SüzeN Şiiri - Hayrettin Taylan

1.
Belleğimde tükenmiş özlemlerin tetiği
bu_senden vurmaya hazır incinişim
meşum kayıpların sesinde hece olmadın aşka
kanımı yakan bir yıkılışın son mermisiyim
hesapsız gidişlerin bağrını deliyorum.
giyotinleri eğittiği ısrarcı kesiflerin demiyim
İçimde ölen bir sevdaya mezar kazıyorum
Mezar taşına yazılacak sözü yeni aşkımdan umarak
Düşlerimi uçurduğum al yazmalı gönüllerde
İliğime kadar işleyen yalnızlığın sarmacında üşüyorum
gözden kaçırdığım kaçışların ikliminde zemheriler
vurdular yazlarımı yazgımdan
seçmeli bir aşkın sorusunda cevapsız bıraktılar
yanlış seçeneklerde değildi, beyaz bir tendeydi oysa
Beni en çok sevdiğim aşktan ikmale bıraktı hayat
Şimdi hangi sorgusuz sevdanın yanıtında kalem olayım
Hangi tenin defterinde zevklerimi yazayım
her gece okuduğum sen masalı biter mi ki
yüreğimdeki irin,şirin bir acının resmi andı değil gülüm
gülmek ile devrik göz yaşların arasına sıkıştım
2.
infazın,sazlar çalıyor yalnızlara
giyotini beliyorum henüz bilmediklerinle
Çok keskin bir kavuşma uçurumundayım
Sakın gelemem deme
Yusuf’un kuyusunda ders verdim aşka
ben züleyha değilim deme
ben sevmiyorum sakın deme
Beni sevmek ilahi bir mesaj gibi
Ruhuna içsel bir masaj gibi

bu mistik ikazı duyarak özle beni özümden
Kara olan bahtının kara tahtasına beni yaz
yediğim yasak elmanın sapını saklamayı bırak
beni azazilin zil dersine atıp susma rüyalarımda
benim yüreğim senden sonra kutsal hazine
bu yüzden bütün güzeller aşk duasında benimle
bu yüzden günahlarımın bahşinde sen yoksun
Şimdi, bitimsiz kalakalışın demir pasıyım
yüreğimde aklanacak günlere cilalasın sevgin

3.
bir yanlışın baş ucunda yanılgılarıma koşuyordum
yarasız varamadığım sonlarıma sone yazıyordum
ölüme ile aşka kurulan bir saatin akrebiyim sanki
hep seni zehirliyorum aşka
benliğimin ütüsüz duygularında koşu bitti
bir şilebin susuz ve sensiz denizinde batıkları oynuyorum
hayıflarıma tayfalar sunuyorum sondan önceki sana
Şimdi kurumuş bir yaranın bayrak vatanıyım
senin kahve gözlerin, benli sözlerin bayrak bayrak
dalgalanıyor algıların ve acıların
zayi edilmiş bir hışmın son gemisinde
yolculuk müebbet yollarına
intihar seven harımın kıvılcım aynasıyım
seni bütün yakışlarımda tarıyorum aramaya
Tüm yansımalara ders veren ışığın görmüşüyüm
açık kalan sevgi pencerene serçe olur amansızlığım
İçimdeki seni semaya yıldız eyledim bilesin
bağrıma haylaz göz pınarların akıyorken
benim sana olan andım aşk standım kapanmaz

4.
Ahirden ve zahirden halkalar bağlıyor yaramı
hallerime hükmün gölgesi siner üşür sevgin
sana meylimin zemzem kuyusunda mey sundu güzel
oysa zeyl atmıştın senli gazelime meyletme diye
ben de insanım, ben de meylin suyuyum
Şimdi eksiltilmiş harfinin yarısında kurutma gelişi
seni böldüm kesre kesre gayrı harfinde başlar özlem
bütün ferdalarımın perdesi açıldı, ferman hazır aşka
ben seninle kavuşmazlığın kavuştağında bam oluyorum tele
Şimdi devrik vuslatın bilinmeyen öznesinde üşütme kaderimi
gidenle kalanın sayfasında bir ömür kitabesi olarak dikil
ürkek bir ceylan gibi sessiz sunaklarda çırpınıp durma
kara bahtımın karasını kahhardan,al yazgımı alın yazgından biledim
Şimdi hiçliğin hoşluk mabediyim sırra kademle aşka bakilik arasındayım
gayrı sensin hayrımın hurileri ve bekleyişimin nur halkaları bilesin Süzen