Öyle samimiyetsiz bir gülüşü vardı ki yalnızlığın;
Onu tanısaydınız sizde sevmezdiniz...
Avucunun içine sığacak kadar kaldı yüzüm; Aşk! Sensizlikle terbiye etme beni..
07.05.2013
Sana yapabileceğim en büyük kötülük unutmak olacak seni,
Dizelerimde adın geçmeyecek ve ana fikri olmayacaksın şiirlerimin…
Sakın kendini şairin şerrinden!
Hatırladığın kadar unutulacaksın…
Yalnızsın işte debelenme yalnızsın…
Uyuşuk bir kaplumbağa gibi taşırken evini sırtında
Evin yanar, sırtın yanar, canın acır ağlarsın…
Yalnızsın işte debelenme yalnızsın…
Akıl almaz yalanlar söyleme kendine,
Kendini bile inandıramazsın…
Söylesene biz neyiz?
Bakarken yüzüme söyle
Aydınlığın mı senin karanlığın mıyım?
Kaç günde unutursun adımı söyle…
Yüzümü, ellerimi, sevdiğini söylediğin kokumu…
Hatırlamadığında mı ayrılmış oluruz söyle…
Bırak beni, iyi niyetimin kurbanı olayım...
Belki kesmem o zaman ümidimi insanlığımdan...
Avucunun içinden kayıp giderken hayatına eli kolu bağlı hoşçakal dersen geri döner mi sence?
Kuru bir ağaç gibi yapraksız, meyvesiz, çiçeksiz, dalsız, sensiz kalmaz mısın?
Yapamayacağını bildiğin için kurmak istemediğin tüm hayalleri düşlerinde,
Uzaklaşırken kendinden gözlerindeki parıltıyı düşüşünde görmez misin?
Kimseye zarar vermeyeceğini sandığın tüm umutlarını toprağın altına gömersen bir gün birileri bulup değerli bir defineye sahip olmaz mı?
Biliyorsun hayat zor, hayat güç, hayat yok, hayat arada bir deli…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!