Suzan Şiiri - Yusuf Gülsar

Dağlar yıkılıp ova olsa da
Ayaklarım sana varmıyor Suzan
Sabahlar sevdana nam salsa da
Sokaklar sana çıkmıyor Suzan

Kaderedir isyanım arttı her gece
Söylerim durmadan nefret yok zerrece
Sevgi bu yoksan azalır gittikçe
senle yürümek zor geliyor Suzan

Açan goncaydın gönül bağımda
Kadrimi bilmedin nimet olsam da
Sevdadan yana rahmet olsam da
Sen bana yar olamadin suzan

Gönlüm görür aklım kör oldu
Verilen sözler bir yeminler sondu
Elimizde kalan son gül soldu
Senden gayri çiçek açmıyor Suzan

Biz aynı kilime farklı nakıştık
mevsimler geçti bir defa sarıldık
Kaderde böyleymiş böyle yakıştık
yanar da silinmez hatıralar Suzan

Aşktan sevgiden var mıdır başka hazine
Sana varmak istersem söylediklerim bahane
Yüreğim durma koş git dese de
Gururum gelmeye mani oluyor Suzan

Bir hatıralar kaldı senden ziyade
Aklım zavallı oluyor son kere
Sağ meleğim anıları yırt at dese de
Sol yanım bir sana kıyamıyor Suzan

Karşılaşsak bile iki ayrı yabancı
Biliyorum kaybettim yolumu, bu kaçıncı
Böyle giderse sonumuz dar ağacı
Ayrılık ölümden zor geliyor Suzan