Suzan Şiiri - Ümmühan Yaşar

Günah keçisi
Suzan
Kırık bir testiydi yıllar önce köyünde
Çeşmenin başında bekleşen kadınların arasında
Köylünün dilinde
Suzan …
Çağ atlayan bir dünyada
Günah keçisiydi
Suzan
Deliler ülkesinde
Suzan…
İlmik ilmik okudu.. tane tane işledi
El verdi diz verdi..
Gönül verdi
Yılmadı yıldırmadı…
Bir yetim gördü başını okşadı
Bir fakir gördü bir sıcak çay ve bir poğaça
Bir hakir gördü
Elinden tuttu
Suzan
Günah keçisiydi
Zenginin dilinde
Suzan kırık bir testiydi…
Parçalarını dağıtmak için..ruzgara uçurmak için köylü bekledi bekledi…
Yağmur duası niyetine…
Ama olmadı
Suzan testinin içindeki su tanesi oldu…
Gönlündeki çiçeğin toprağı…
Çamurun içindeki altındı suzan
Fakat zan üstüne zan!
Bir gün geldi
Ayrıldı suzan…
Köyün öğretmeniyle…
Suzan dağa kaçtı sandılar
Ama suzan
Ayrılıklar ülkesinde….
El verdi gönül verdi…
Gün geldi suzan…
Geri geldi…
Beyaz bir elbise vardı üstünde
Şöyle bir baktı ahaliye…
Kırık tepsi hala yerinde duruyordu ama
Kalbi kırık suzanın yerinde yeller esiyordu!