Suzan Şiiri - Mehmet Çağdaş Küçükduman

Sustukça kırıldı dilimin kilidi Suzan
Aşk yükü büktü belimi gün gün
Gam yarası gönlüme aşk merhemi sürdün
Kalbim kurtulup uçtu yuvasından Suzan.

Dünyanın içinde bir kuru karaltıydım
Her bakışınla tazelenen bir acıydım
Gül yüzünde bir çiy olmaya razıydım
Karşında yuvasız kalmış bir kuşum Suzan.

Umut beslemek hakkım değilse söyle, bileyim
Sevdanı naçar kalbime yükleyip gideyim
Senden gayrı ne varsa aklımdan sileyim
Ben sende kayboldum, arama Suzan.

Senin susman benim bülbül olmam demek
Aşkın yeter bana, istemem su ve ekmek
Saadettir dizlerinde can vermek
Ab-ı hayat bir tek sözündür bana Suzan.

Çıkıp gelirsen yol olup serilirim ayağına
Sevda pınarından sular getiririm gönül bağına
İksir olup damlarım kalbindeki her ağrına
Sadece bir kere bak gözlerime Suzan.

10.06.2012 – Ankara