Suyuna Siyanür Dökerler

Sen ki, çocukluğunu
Karanlık sokaklarda yitirmiş birisin.
O yüzden kanıyor gülüşlerin
Karanlığa sığınıyorsun gecelerle,
Sabahlara düşman./ Uyan çocuk,
Sakın boşlama umutlarını,
Kında gül yetişmez.

Sonra şarapnel düşer
durup dururken göğsüne
Bir taşa çarpar başın, ellerin kopar
Suriye’ye benzer yüzün. Ve her gün,
Sınırların değişir çocuk.

Suyuna siyanür dökerler, kuyun kurur
Tut ki bir kum fırtınasındasın
Taşbaskı resimlerde kalır anılar.
Her şey şahin gözüne dönüşür
Sense yorgun bir avsındır çocuk.
Zırhın delinir birgün, çarpar yalnızlık.