Suyun Zamana Döküldüğü Yerdeyiz

toparlanın
çeliğin suyuna
buğdayın düşüne
turnaların çığrışına yürüyeceğiz.

suyun zamana
döküldüğü yerdeyiz
ateşin alevlendiği.

avuçlarımızda üzüm salkımları
hıncımız acımıza birikmiş
toparlanın
ıhlamur dalları gibi
derleneceğiz
derleneceğiz
kor ateşler ile hârlanacağız.

kolay değil bu günler
üşütür üşütür de yangını
önden gidene aşk olur
bu semah göğünde
bir kardeşlik peydah olur

kalk haydi
omuzunu omuzuma vur
gümüş rengi saçlarını
savur
savur rüzgara savur
kavga ile hasrettir bu

bak
soluyor
mabetlerin ikonları
insan soluyor
evveli ahiri ins/an
her an soluyor