Suyun Rengi Şiiri - Mustafa Ayvalı

Renkler çekildiğinde sessizce,
Yağız bir at şahlanır yüreğimden,
Rahvan koşar geceye…

Suçlu suçsuz
Düşerken aynı kefeye.
Savcı sen, hâkim sensin
Kim bilir kaçıncı kırılışı kalemin
Dolunayda uzayan boyunlara
Kaçıncı vuruşudur, giyotin gecenin
Kaçıncı sağışımızdır koyun gibi
Süreyya yıldızını.
Kımıldanışlar sessiz
Bıçak sırtı düşüncelerde
Kaç elekten geçer düşlerimiz.

Suskun gönül çağlıyorken içimde
Kılıçlar çıktı kınından
Kafa tutar dağlara
Sol göğsümde bir mavzer
Hasreti elemle dinmeyen sevda.

Polyanna günler kan revan
Umudun son nefesine sal oldu
Alaz tan yeri.
Vehme düşmem, ey güzel!
Sen kendi derdine yan.
Çünkü ben yalnızların adamıyım.

Ne günahlar yıkandı
Ne gözler dinlendi
Katran koyusudur suyun rengi
Kiminde dev,
Kiminde cücedir korkular
Sönmeden gözlerimde ışık
Nur’u gecelerde bir güneş sandı.
Payıma düştü sarhoşluk
Sabahlara küstü kadeh.
Çünkü ben gecelerin adamıyım.

“Haykırıyor içten içe bu yürek,
Ne yapsam da uslanmıyor adamım…”

Amasya
Temmuz–2005

Karlı Dağların Mor Menekşesi isimli şiir kitabımdan...