Suyun En Kalabalık Hali..

Şimdi bir su zamanıdır
Biten bir aşkın başına üşüşen gözlerimden düşen damlalar
Sokakları döven yağmur taneleri...
Taneler ve damlalar arasında çocuk olmak istiyorum bağıra çağıra
Hayat denen küçüğün elinden tutup çok uzaklara gitmek
Ve öbür eli neden boşta diye hayıflanmak..
Birbiri ardınca geçen günlere sitemle
Ama karışamadan bakarken
Bir denizi seyre dalarken
Ki suyun en kalabalık ve en güzel hallerindendir deniz
Acabalarıma kırgınım
Şimdi 'neden' kelimesi tek başına soru cümlesi oluyor ya
Adımın sonuna koyacağım soru işaretinin cevabı ne ola ki?
Evet diyerek hayıra yaklaşıyorum
Çok uzağa diye attığım adımlar burnumun dibine düşüyor
Saçlarım inatla dökülüyor
Ben kurduğu cümleleleri yarıda bırakıp kaçan müteahitler gibiyim
Adımla soyadım arası bir nefeslik yol
Ona bile gidemiyorum
Zamanlar geçiriyorum öylesine
Biri sorarsa eğer hayat zor diyorum
Hayat zor...
Aslında beni korkutan
Ne kadar uzun süre bakmazsam bakmayayım
Aynaya baktığımda yılgın bir adamı göreceğini biliyorum
Ağustosun ortasında havanın aniden soğumasına hırka diye
Bir çözüm buluyorum
Ve ben bunu hala aşktan sayıyorum
Olsun yine de denizin en güzel halidir istanbul
Ve de ölümün dünyaya en yakın olduğu şehirdir yeditepe..