Suyun Akışı Gibi Şiiri - Sadık Kırıkoğlu

suyun akışı gibi olağan bir yaklaşımı var
içimde büyüyen tuhaf çığlığın.
gidecek bir yeri kalmayıncaya kadar yankılanıyor
sessiz beyin kıvrımlarımda.

akıntıda sürüklenen ağaç parçası kadar güvenli
Niagaranın beyaz bulutunda.
sonrasında tüm sesler kulaklarımdan dökülüyor
damla damla avuçlarıma.

gördüğüm her ses
duyduğum her renk
dokunduğum her rüya
akıp gidiyor evrenin derin boşluğunda.

suyun akışı gibi tuhaf bir ferahlığı var
içimde küçülen kalabalığın.
çalacak kapın kalmayıncaya kadar azalıyor
kapı tokmakları çıkmaz sokaklarda.

zillere basılıp kaçılan zamanların heyecanı kadar
yalnızlık taşıyor merdiven altları.
sonrasında tüm yüzler ellerimden
tel tel siliniyor yanaklarımda.

gördüğüm her çığlık
duyduğum her deniz
dokunduğum her yıldız
akıp gidiyor ruhumun derin boşluğunda.

suyun akışı gibi garip bir sonu var
içimde yok olan kainatın.
güneş dürülüp ay dünyaya savruluncaya kadar yavaşlıyor zaman.
dağlar yürütülünceye denizler çekilip
nehirler dikilinceye kadar geri sayıyor an.
sonrasında tüm saatler gözlerimden yaprak yaprak siliniyor son adımlarımda.

bildiğim her gerçek
anladığım her yalan
tanıdığım her dünya
akıp gidiyor kaderin su yolunda.