Suyumbike Şiiri - Ali Urgan

Suyumbikem, kaşların kan veriyor kalbime.
Sâdâbât'ın şehrine nurlar yağdırdın sanki.
Kirpiklerin ok olmuş can veriyor hâlime...
Gözlerin cennetimde ruhuma değer belki.

"Ötüken" yurdunda yalın ayak sürüyen,
İçimde yanan ateş, yüreğimde fermansın.
Kara'dan gözlerini ince hasret bürüyen,
O Tanrı dağlarında ceylansın Suyumbikem.

Suyumbikem, saçların tane tane örülmüş,
Ay kaşlarında hilal, mehtap gözde görünmüş.
Hasret yürekte yara, aşk gurbete sürülmüş,
O Tanrı dağlarında seyransın Suyumbikem.

Yüce dağlar sır vermez; gitti sevdiğim gelmez.
Şu cihanı verseler vallahi yüzüm gülmez.
İnsan ölür sevdiğim, sevdalı ruhum ölmez,
O Tanrı dağlarında fermansın Suyumbikem.

Hasretin rüzgârında özlemler bin bir şekil,
Aşk eleminde pişmiş milyonca hâneler var.
Haykırır Suyumbikem "Çek çileyi, yâ çekil"
Nice gözle görünmez, uçuşan hâleler var.

Hicrân dolu geceler sürükler bir mâteme,
Yalnızlık ayrı keder, sinemde derin sızı.
Nur yağsa her âleme, kül düşmez ben Ademe,
Ömrümün son deminde parlıyor aşk yıldızı.

Efsunlu bir dünya var insan sevince gözde.
Ermek için sevdaya can verecek ruh bekler.
Raks eder güzellikler sevgi dolu bir sözde...
Bekleşen sevgililer vuslata erecekler.

Sükût mavisi renkte huzurun cümbüşü var.
Gözlerin içi güler insan bir kez sevince.
Bu âlemde keder yok, hasretin ölmüşü var.
Ölüm vuslatım olur bu kalp o'na erince.